Twee weken zijn er verstreken sinds ons vorige verhaal. Hoewel we in die twee weken niet ontzettend veel plaatsen hebben bezocht, hebben we wel weer veel mooie dingen gedaan en opnieuw een geweldige tijd gehad. Cambodia is een geweldig land, mede dankzij de super vriendelijke inwoners die altijd in zijn voor een praatje. Dit is mogelijk omdat een redelijk aantal mensen hier Engels spreekt, wat toch wel een beetje een opluchting is na het handen- en voetenwerk in Zuid Laos. Mede hierdoor, maar ook door een homestay die we hebben gedaan en door indrukwekkende plekken die we hebben bezocht, zijn we heel wat te weten gekomen over de geschiedenis en de politieke situatie in dit land. Maar behalve cultureel verantwoorde activiteiten hebben we ook heerlijk liggen chillen op het strand van Sihanoukville. Enjoy our story!

Homestay in ‘the remote area’
Na in zowel Thailand als in Laos een homestay te hebben gedaan, vonden we in Kampong Cham de gelegenheid ook het echte leven in Cambodia te ontdekken. Via de Lonley Planet vonden we het adres van Rana Homestay, gerund door een Amerikaanse man en zijn Cambodjaanse vrouw. Anders dan je zou verachten bij het horen van de afkomst van Don, leven hij en zijn vrouw en kinderen echt zoals de andere Cambodjanen in dat dorp. Dit komt doordat zijn vrouw daar is opgegroeid en hij na een paar jaar werken en trekken door Azie het ook niet zo breed meer heeft. Het gezin heeft twee geweldige kinderen en we hebben daar een top tijd gehad. We hadden ons eigen bamboo hutje om in te slapen, geen electriciteit en moesten oppassen voor slangen als we naar onze slaapcabine toe liepen (eng!), maar hebben ons daar prima vermaakt. Dit kwam mede door de gastvrijheid van het gezin en de verhalen over het leven in Cambodja en de corrupte politieke situatie. We hebben een rondleiding door het dorp gekregen, met verschillende dorpelingen gesproken en een fietstocht door de omgeving gemaakt. Alle dorpelingen waren ontzettend aardig en de vrouw van ons gastgezin kon als tolk voor ons optreden. We hebben een gesprek gehad met haar 65-jarige moeder die nog steeds hele dagen op het land werkt en met een basisschoolleraar. Veel geleerd dus, maar ook veel gezellige gesprekken gehad en een super mooie omgeving gezien.

Phnom Penh
Na het primitieve verblijf in Kampong Cham, was de volgende halte Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodia. Anders dan de andere drukke en rumoerige hoofdsteden van Zuidoost Azie, is deze stad chique en relatief rustig. Omdat we hier hebben gewacht tot Maarten Jan aankwam, een vriend van Freek en oud-huisgenoot van mij, zijn we hier vier volle dagen gebleven. Ons guesthouse was prima, maar we werden helemaal gek van de tuktuk-rijders die de hele dag voor en in het guesthouse zaten, waardoor zelfs je eigen guesthouse geen veilige haven meer was. Verder was Phnom Penh gaaf. We hebben een gigantisch koninklijk paleis bezocht, zijn op een hele toffe en grote markt geweest (waar vooral ik veel te veel geld heb uitgegeven) en hebben onze vrienden die we kennen uit Vietnam, Oli en Danny, opnieuw ontmoet. Na een hele middag biertjes hebben gedronken en kaartspelletjes te hebben gespeeld, kwam de eerste tegenslag: een fatsoenlijke plaats om uit te gaan was in Phnom Penh erg lastig te vinden (tsja, de nadelen van het laagseizoen…). Ondanks dat hebben we een super middag en avond gehad! Die avond is ook Maarten Jan aangekomen vanuit Thailand en met hem zijn we de volgende dag richting de kust vertrokken.

In Phnom Penh hebben we echter ook veel mee gekregen van het vreselijke verledenvan Cambodja. Ruim 30 jaar geleden is hier een burgeroorlog geweest waarbij de Khmer Rouge, onder leiding van Pol Pot vreselijke dingen heeft gedaan met de mensen hier. en ruim een kwart van de bevolking heeft omgebracht. De bewijzen hiervan hebben we gezien in het Tuol Sleng museum, een oude middelbare school die tijdens het Pol Pot regime in gebruik genomen is als gevangenis en martelcentrum. De verhalen die je hier leest over de uithongering en marteling van onschuldige Cambodjanen zijn echt vreselijk. De foto’s die je ziet geven onmenselijke beelden weer. Na dit museum bezocht te hebben zijn we naar de killing fields gegaan. Dit is een verzameling massagraven waar duizenden Cambodjanen vermoord en begraven zijn. We hebben verhalen gehoord over soldaten die mensen met een schop op het hoofd sloegen en levend in een massagraf gooiden, verhalen over baby’s die voor de ogen van hun moeders tegen een boom werden doodgeslagen en andere gruwelijke dingen. Als je over de killing fields loopt kun je nog stukjes botten en kledingflarden op de grond zien liggen, welke elke keer als het hard regent omhoog komen vanonder een laag zand. Aan het eind van deze dag zijn we door alle indrukken uitgeput in slaap gevallen.

Op naar de kust!
Na Phnom Penh zijn we dus samen met Maarten Jan richting de Cambodjaanse kust gereden. In Phnom Penh hebben we een scooter gehuurd om de paar honderd kilometer heen en terug mee af te leggen. Wat een avontuur! Niet alleen omdat je met wapperende haren uren lang door de mooiste landschappen rijdt, maar ook omdat de politie ontwijken een heel karwei blijkt. In Phnom Penh wordt je, als je niet uitkijkt, als toerist om de haverklap aangehouden en krijg je om allerlei redenen een bekeuring. Overdag rijden met je licht aan: verboden. Geen Cambodjaans rijbewijs: boete. Gelukkig valt de hoogte van deze boetes alles mee. Stop de politie een dollar in de hand en je kunt vrolijk verder rijden.

Onze eerste halte op weg naar de kust was Kampot. Een klein rivierplaatsje ongeveer een half uur rijden van de kustplaats Kep. In Kampot hebben we in het chiqueste hotel van onze vakantie gezeten en daar hebben we even van genoten (lees: cocktails, bier en lekker eten)! Vanuit Kampot hebben we een uitstapje gemaakt naar Kep, met het plan daar een zeilbootje te huren en een dagje uit te waaien op het water. Uhh, dat ging dus niet door. We waren het dorpje nog niet binnen of we zagen de dreigende zwarte lucht van boven zee aankomen. Na een aantal minuten begon het dan ook keihard te regenen en onweren en zijn we een restaurantje ingevlucht. Dat was geen straf, want Kep staat bekend om zijn geweldige verse seafood. De rest van de middag hebben we dan ook doorgebracht met het eten van verse krab, gamba’s en inktvis. Jum!

Na Kampot zijn we doorgereden naar Sihanoukville. In een woord, relaxed! Met z’n drieen hebben we niets anders gedaan dan heerlijk gegegeten, genoten van de zon en het water, spelletjes gespeeld en cocktails gedronken. Verder zijn we een dag gaan surfen op een prachtig afgelegen strand en hebben we een dag een catamaran gehuurd. We zijn een avond gaan stappen in een echte Cambodjaanse club, waar we zo ongeveer de enige westerlingen waren. Onze tuktuk-rijder hebben we uitgenodigd een biertje met ons mee te doen. Eigenlijk verschilt een Cambodjaanse club niet zo veel van een club in Nederland: harde muziek, veel bier en dansende mensen. Zelfs de muziek verschilt, met uitzondering van een paar geweldige Aziatische meezingers, niet heel veel van de muziek die wij horen als we gaan stappen. Grappig was wel dat er halverwege de avond een heel fout toneelstuk met muziek werd opgevoerd op het podium. Schijnbaar houden ze daar hier in Cambodja wel van, want iedereen stond zichtbaar te genieten. Wij stonden alleen maar heel hard te lachen!

Angkor Wat
Na het vakantievieren in Sihanoukville heeft Maarten Jan ons verlaten en werd het voor ons tijd weer eens cultureel verantwoord te doen. Op naar Ankor Wat! Voor degene die hier nog nooit van gehoord hebben: dit is een gigantisch herontdekt tempelcomplex vlak bij Siem Reap vol met ruines van tussen de 10e en 13e eeuw. We hebben hier drie dagen doorgebracht en hoe veel tempels we deze reis ook al hebben gezien; het was geweldig. Eigenlijk moet je er zelf geweest zijn om te weten hoe indrukwekkend de tempels en andere ruines zijn, maar mocht dit om wat voor reden dan ook (nog) niet gaan: wij hebben foto’s genoeg! Siem Reap is trouwens ook erg de moeite waard. We vonden hier sinds lange tijd weer gezellige restaurantjes in een leuk straatje die we een groot deel van onze tijd hebben moeten missen.

Nog een weekje relaxen!
Waarschijnlijk wordt dit ons laatste verslagje vanuit Azie, want over anderhalve week vliegen we al weer naar huis. Super jammer natuurlijk, maar ook erg leuk om iedereen weer te zien. Voordat we ons weer in het hectische Nederlandse leven gaan mengen, ik door keihard te studeren en Freek door keihard een baan te zoeken, gaan we eerst nog een weekje relaxen op Koh Pagnang, een tropisch eilandje in het zuiden van Thailand waar we tot nu toe alleen nog maar goede verhalen over hebben gehoord. Morgen nemen we de bus naar Bangkok om van daaruit naar onze laatste vakantiebestemming in Azie te gaan. Nog even en dan zien we jullie weer!

Tot snel,

Jeske en Freek

Natuurlijk weer veel te lang geleden, maar we waren zo van onze vakantie aan het genieten dat een verhaal typen erbij in schoot. We nemen jullie weer in een vogelvlucht mee door onze belevenissen in Vietnam, onze tweede keer in Laos en op dit moment in Cambodja.

Lachen en zwaaien
Tijdens onze laatste weken hebben we onze stem schor geschreeuwd. We kunnen het simpelweg niet weigeren om ‘hello!!’ terug te roepen naar alle kinderen (en ook voldoende volwassenen die in een jolige bui zijn) die onze aandacht trekken door hun enige Engelse woordje te roepen. In het zuidoosten van Laos waren toeristen zelfs zo schaars dat we door letterlijk iedereen aangegaapt werden. Een hele bijzondere ervaring waar je niet snel aan went. Wij denken: “wij zijn toch ook mensen zoals zij, alleen met een ander kleurtje”, maar we hebben mensen bijna van hun stoel zien vallen van verbazing. We hoorden dan ook van onze gids tijdens een trekking vanuit Attapeu, mister Khamphanh, dat we tot dan toe de enige toeristen waren die in het regenseizoen aan deze trekking deelnamen (de laatste was in januari).

Ook zijn we aardig bedreven geraakt in het spreken van gebarentaal. In de gebieden waar ze geen woord Engels spreken weten we ons te redden met handen en voeten. Zo hebben we in de buurt van Champasak onze beste maaltijd tot nu toe gehad zonder dat we ook maar enig idee hadden wat we bestelden.

De Lonely Planet heeft een kopje “of the beaten track” in iedere uitgave en bracht ons zo naar de gebieden waar het toerisme nog geen geolide machine is. Dit was een zeer bijzondere ervaring die wij niet hadden willen missen!

Centraal Vietnam
We zijn sinds ons vorige bericht verder richting het zuiden van Vietnam getrokken. Hué was een verrassend mooi stadje in een mooie omgeving. We hebben daar het oude centrum bekeken en een aantal sporen van de Vietnamoorlog kunnen bekijken. Het strand was 15 km weg, maar de tocht op de scooter was het waard, want we hadden het parelwitte strand met palmbomen de hele ochtend voor ons alleen.

Hoi An is het stadje waar maarliefst 700 kleding- en schoenmakers zijn. Wij hebben ons een shop aan laten bevelen en flink ingekocht. Onze buit is inmiddels in Nederland aangekomen en bevat een jurk, een rokje, een paar laarzen, een paar sandalen, een pak, twee overhemden en twee paar nette schoenen. We hebben natuurlijk veel teveel uitgegeven, maar hebben ook bespaard doordat het tien maal goedkoper is dan in Nederland. Dat houden we onszelf tenminste voor…

Verder hebben we vanuit Hoi An nog een uitstapje gemaakt naar My Son, een oud tempelcomplex, waar voornamelijk ruïnes over zijn gebleven (dankzij de Amerikanen) en naar het vissersdorpje van mister Trung. Deze ontzettend aardige gepensioneerde leraar heeft ons zijn dorp (inclusief Vietnamese school, speciaal voor juffrouw Tneke en haar klas) laten zien, ons leren vissen en pottenbakken en zijn vrouw heeft een heerlijke en overdadige maaltijd voor ons bereid. Een mooie ochtend waar we veel over Vietnam te weten zijn gekomen.

Zuidoost Laos
Om naar Laos te komen hebben we een niet veel gebruikte grensovergang (Bo Y) gebruikt. Bij de reisorganisaties nauwelijks bekend dat deze grensovergang bestaat en voor de douaniers ter plekke is ons paspoort niet duidelijk genoeg. Na een minuut bestuderen van ons reisdocument kwam er een “Where are you from?”. Wij: “The Netherlands”. Hij: kijkt bedenkelijk. Wij: “Holland?”. Hij: kijkt nog steeds bedenkelijk, maar hij geeft onze paspoorten terug en we mogen doorlopen. (Ik snap eigenlijk wel dat het verwarrend is. We zeggen dat we uit Holland komen, op ons paspoort staat Kingdom of the Netherlands en we spreken Dutch, maar dat terzijde).

Aangekomen in Attapeu (een slaperig dorpje) een tweedaagse trekking geboekt. Teveel mooie dingen om te bespreken meegemaakt (bekijk de foto’s maar), maar ons gesprek met de bewoners van Ban Mai (vertaald door onze gids) was wel erg bijzonder. Een groot deel van de Lao werkt als boer, maar toen wij vertelden dat er in ons land vooral machines op het land gebruikt worden vroegen zij wat iedereen dan de hele dag doet. Goede vraag: leg maar eens uit wat al die mensen in die kantoren, in die nette pakken de hele dag doen aan mensen die niet beter weten dan dat bijna iedereen die ze kennen op een rijstveld werkt…

Zuidwest Laos
Pakse was niet heel bijzonder, maar de tweededaagse scootertocht op het Bolavenplatteau daarintegen wel. Ontzettend mooie vergezichten, fantastische watervallen en een overnachting aan de voet van een waterval waren bijzonder. Ook noemenswaardig is het Katuvolk dat we daar hebben bezocht. Een minderheid die zich op het platteau heeft gevestigd en er nogal opmerkelijke gewoontes op nahoudt. Zij offeren dieren bij iedere gelegenheid om bepaalde geesten gunstig te stemmen (ook de leuke puppies die we op onze fotopagina hebben staan); kinderen roken al vanaf hun 3e; mannen hebben meerdere vrouwen; als iemand oud (lees boven de 50) is, wordt er alvast een grafkist gemaakt die in een schuurtje achter het huis wordt bewaard.

Ook Wat Phu, een tempelruïne in de buurt van Champasak was het bezoeken waard. De boot die ons, onze scooter en een paar auto’s naar Champasak aan de overkant van de Mekong bracht was trouwens niet de meest stevige. In Nederland had ik de maatschappij waarschijnlijk aan kunnen klagen voor de onveilige situatie, maarja hier is er wel meer onveilig.

Op Don Det, een eiland in de Mekong helemaal in het zuiden van Laos, zijn we in vier dagen helemaal tot rust gekomen. We hebben voornamelijk liggen lezen in onze hangmat en hebben een mountainbike gehuurd om het eiland te verkennen.

Oost Cambodja
Vandaag is onze tweede dag in Cambodja en we hebben gister meteen een klein hoogtepuntje beleefd. We hebben namelijk een groep ontzettend zeldzame rivierdolfijnen mogen spotten op een toertje dat we vanuit Kratie hadden geregeld. Deze Irrawaddydolfijnen zien er wat anders uit dan de standaard dolfijn en het was erg bijzonder deze meesten op een meter of 5 van onze boot te kunnen zien.

Vandaag zijn we aangekomen in Kampong Cham en binnen een aantal dagen gaan we verder naar de vierde hoofdstad van onze reis: Phnom Penh.

Groetjes en tot snel, Freek en Jeske

PS. Nog niet alle foto’s staan online, maar die volgen snel!